Dit is waarom ik besliste om niet langer intensief te sporten na mijn werkdag. En er zit meer onder dan je denkt ;-)

Toen ik jonger was, was ik iemand die vaak intensief sportte. Ik ging lopen, zwemmen, deed daarnaast nog aan groepslessen,… Ik wou daarmee vooral (onbewust) bewijzen dat ik een krachtig iemand was, bewijzen dat ik veel aankon. (weet ik nu). Want ergens in mijn onderbewustzijn had ik bij mezelf geprogrammeerd dat dat goed was. Dat ik alleen goed genoeg en van waarde was wanneer ik veel aankon. Een sterk persoon was in mijn ogen iemand die niet opgaf, die bleef doorgaan en die telkens opnieuw opstond wanneer het leven me omver bokste. Dit was wat ik leerde van mijn papa tijdens mijn kindertijd. Hij had het leven zelf als zwaar ervaren en wou mij vanuit liefde behoeden om het ook zo te ervaren en onderuit te gaan. Hij wou van mij een ‘sterke vrouw’ maken!

Telkens wanneer ik dit deed kreeg ik hier dan uiteraard ook veel erkenning voor vanuit mijn omgeving. Ik zag de trots in mijn papa zijn ogen en wanneer ik mijn verhalen vertelde over welke struggle ik nu weer ‘overwonnen’ had kreeg ik van vriendinnen altijd te horen hoe geweldig ze dat vonden, dat ze niet begrepen dat ik nog niet onderuit gegaan was, dat zij, moesten ze in mijn plaats zijn, de kracht niet zouden hebben om telkens weer te blijven vertrouwen in een goede afloop en er daardoor voor te blijven gaan. Die erkenning, besef ik nu, was hetgeen mij bleef stimuleren om zo door te gaan. Wanneer je je als projector erkent voelt voel je je ook succesvol. Dit is je ‘signature emotie’ die je vertelt dat je ‘goed bezig bent’. In alignment met je ware zelf. Erkenning krijgen is voor een projector het allerbelangrijkste wat er is. Dit maakte dan ook dat ik het patroon bleef herhalen. Ik was op zoek naar de erkenning buiten mezelf i.p.v mezelf de erkenning te geven dat ik al helemaal goed ben zoals ik ben, zonder daar iets voor te hoeven doen.

Nadat ik kinderen had gekregen en ook daar al enkele bijhorende struggles overwonnen had bleef er maar weinig tijd en vooral energie over om nog te gaan sporten of om goed voor mezelf te zorgen. Ik focuste volledig op mijn werk en was constant bezig met anderen. Mijn gezin, mijn huishouden, mijn cliënten,… want ook dit was iets wat vanuit mijn onderbewuste aanwezig was. Anderen zijn belangrijker dan ikzelf. Ik was het niet waard om mezelf op de eerste plaats te zetten. Ik moest, om goed genoeg te zijn, altijd goed zorgen voor anderen, al mijn energie aan hun spenderen, ook al deed ik daarmee mezelf tekort. Ahja, want ik was het niet waard om in de eerste plaats goed voor mezelf te zorgen. En ik moest aan die anderen bewijzen dat ik wel goed genoeg was. Door dingen voor hun te doen.

Dit was wat ik heel lang bleef doen… tot ik vorig jaar opeens duidelijk voelde dat het zo écht niet verder kon…  mijn leven was zooo zwaar geworden! Ik kon het zelfs niet meer opbrengen om te doen wat ik moest doen en goed voor mijn cliënten te blijven zorgen. Ik had echt geen kracht en energie meer over.  Gezond koken deed ik bijna niet meer, terwijl ik ooit orthomoleculaire voeding gestudeerd heb. Met sporten was ik al jaren gestopt en het huishouden liet ik meer en meer (zonder dat ik het toen door had) op de schouders van mijn man vallen,… ik kon het niet meer, mijn batterij was leeg.

Ik besliste uiteindelijk dat het zo écht niet langer verder kon. Ik voelde duidelijk dat het tijd was voor verandering en ik had zelfs de bedoeling om te stoppen met mijn praktijk. Ik kon echt niet meer…  Ik ging uiteindelijk van start bij een werkgever (ik werd hiervoor uitgenodigd door mijn man, hello strategie!) waardoor er terug meer tijd en ruimte voor mezelf vrijkwam. Beetje bij beetje voelde ik dat ik daardoor terug meer in mijn kracht kwam. Ik werd hier gedwongen om tot stilstand te komen, en hoe moeilijk ik dit ook vond, ik begon hierdoor stapje voor stapje terug beter voor mezelf te zorgen. Ik ging verder met mijn human design experiment aan de slag waar ik het inzicht kreeg dat ik als projector juist zelf moet zorgen dat mijn batterij telkens opnieuw opgeladen geraakt en dat ik ook spaarzaam met mijn energie mag omgaan. Dit is wat ik sindsdien ook doe.

Maar vandaag kwam ik opeens toch weer tot een duidelijk inzicht. Ik was enkele maanden geleden namelijk uitgenodigd door een (manifesting generator) vriendin om mee te gaan sporten. Een groeples doen op trampolines. Pittige jump lessen op stevige muziek. Meteen na mijn werk door, en vaak op donderdag, wanneer ik voor mijn werk een hele dag training geef, wat heel veel van mijn energie vraagt.  Ik ging een aantal keren mee, vond het ook heel leuk, maar toen ze mij vandaag de vraag stelde of ik al had vastgelegd voor de komende maand voelde ik opeens heel duidelijk dat ik ook hier voor mezelf te kiezen had. (Hoe moeilijk ik dat ook vond, want ik wou natuurlijk mijn vriendin niet in de steek laten en onbewust zat hier angst onder om haar te verliezen). Ik voelde vanuit mijn milt (autoriteit) dat ik hier weer niet aan het luisteren was naar wat eigenlijk juist was voor mij. Als projector heb ik geen constante energiestroom… Die is beperkt. Zeker in de avond heb ik al mijn energie al opgebruikt aan mijn werk en dagtaken. En dan ging ik mezelf nog eens extra fysiek uitputten wanneer ik eigenlijk al leeg was…de reden waarom ik dit niet eerder beseft heb is omdat ik als projector mee kan flowen op de energie van de ander. Met mijn manifesting generator vriendin naast mij tapte ik energie van haar af, waardoor ik op dat moment best wel goed meekon. Maar in de dagen nadien moest ik weer extra rust nemen om mijn batterij op te laden. Ik besefte dat ik opnieuw in eenzelfde patroon was afgedaald. Bewijzen dat ik dit ook kon, fulltime werken, daarnaast mijn prakijk en ook mijn gezin en netwerk onderhouden én ook nog eens intensief gaan sporten!

Ik ging terug voelen wat mijn milt tegen mij zei en besefte dat ik weer als een generator probeerde te leven… maar ik ben geen generator, ik ben een projector. Als projector ben ik een non energy type. Voor mij klopt het om te sporten wanneer ik hier nog de energie voor heb (voor mij persoonlijk best in de ochtenduren dus). En ik mag ook een sport doen die minder intensief is en mijn batterij minder leegzuigt. Wandelen in de natuur, daar laadt mijn batterij juist van op, yin yoga die mijn levensenergie doorstroming juist stimuleert,… dat klopt voor mij.

Hoe zit het bij jou? Durf jij al te kiezen voor jezelf? Of heb jij angst om jezelf te tonen zoals je bent?

Jij bent de belangrijkste persoon in je leven! Wanneer je goed voor jezelf zorgt kan je mooiste leven ook beginnen te stromen. Omdat je leeft zoals het voor jou bedoeld is. By design.

Voel je dat je je hierin laat tegenhouden door angst? Angst voor afgewezen te worden, angst om niet goed genoeg te zijn, angst om anderen te verliezen misschien?

Dan help ik je graag om die angst aan te kijken, zodat ook jij terug stappen kan zetten naar jouw mooiste leven in alignment met je hogere ZELF. Zoals het leven voor jou bedoeld is. Jouw mooiste zielsleven.

Dit doe ik o.a. door mijn weekchallenge ‘ik voel de angst en doe het lekker toch!’ Na inschrijving ontvang je van maandag tem vrijdag een mailtje van mij met inspiratie en tips, maar ook tools die je praktisch kan inzetten om je angst voor je te laten werken i.p.v tegen je.

Schrijf je hier in! Wanneer je inschrijft voor deelname aan de challenge krijg je daarnaast ook toegang tot de bijhorende online community. Hier  kan je verbinden met gelijkgestemde zielen die met dezelfde struggles zitten als jij en ook daar kan je nog verdere vragen aan mij stellen, die ik vanuit mijn sterke intuïtie met veel liefde beantwoordt <3